Przedsiębiorcy i przedsiębiorczość a recesja transformacyjna w Polsce po 1989 roku

Abstrakt

Cel – Celem badań jest zwrócenie uwagi na fakt, że eksplozja przedsiębiorczości obserwowana w Polsce po 1989 roku i trwająca przez następne lata z różnym natężeniem jest fenomenem na skalę światową. Co ważne, indywidualna przedsiębiorczość wyzwoliła skumulowany zasób ludzkiej energii, która była uśpiona w latach Polski Ludowej.
Metoda badań – Do realizacji tak postawionego celu badań zastosowano metodę analizy dostępnych danych statystycznych z lat 1989-1992 oraz materiału źródłowego w postaci wspomnień ówczesnych przedsiębiorców.
Wnioski – Tak postawiony cel badań prowadzi do wniosku, że nawet jeśli jednostki aktywne gospodarczo nie mieściły się w zakresie pojęcia „przedsiębiorcy”, które zaproponował Józef Schumpeter, to nawiązując do jego myśli, należy stwierdzić, że to ta grupa po 1989 roku była podmiotem inicjującym dynamiczne zmiany w polskiej gospodarce, określane mianem „twórczej destrukcji”. Eksplozja zasobu przedsiębiorczości obserwowana w tym okresie odbywała się w czasie recesji transformacyjnej, która miała miejsce w latach 1990-1991. Obserwowano wówczas w klasycznej formie schumpeterowskie zjawisko wykorzystania przez aktywne jednostki recesji jako trampoliny do sukcesu w biznesie.
Oryginalność / wartość / implikacje /rekomendacje – W literaturze przedmiotu toczy się ożywiona i inspirująca dyskusja na temat recesji transformacyjnej oraz jej społecznych skutków. Rzadziej natomiast uczeni zwracają uwagę na powiązanie eksplozji przedsiębiorczości po 1989 roku z recesją transformacyjną. Artykuł podejmuje ten problem badawczy z perspektywy mikroekonomicznej. Odsłania wysiłek przedsiębiorców włożony budowę własnej firmy, wskazuje na ich wkład w łagodzenie społecznych następstw recesji transformacyjnej.

Artykuł wpłynął 20 lipca 2020 r., zaakceptowano 18 października 2020 r.