Fazy wzrostu gospodarki polskiej po 1918 roku

Abstrakt

Analiza wzrostu gospodarczego Polski po 1918 roku wskazuje, że zarówno w Drugiej Rzeczypospolitej, Polsce Ludowej i Trzeciej Rzeczypospolitej, mimo stosunkowo długich okresów dobrej koniunktury, nie udawało się rozwiązywać głównych problemów rozwoju. W latach międzywojennych nie przezwyciężono silnego zróżnicowania regionalnego, a wielomilionowe przeludnienie agrarne było podstawową przyczyną ubóstwa zasadniczej części społeczeństwa. Trwający do 1978 roku wzrost gospodarczy Polski Ludowej wprawdzie rozwiązał szereg problemów odziedziczonych po Drugiej Rzeczypospolitej, ale stworzył nowe. Permanentne niedostatki artykułów konsumpcyjnych i zaniedbania w sferze infrastruktury były powodem kilkakrotnych wystąpień społecznych przeciwko komunistycznej władzy. Jej upadek w 1989 roku umożliwił reformy ekonomiczne ukierunkowane w stronę gospodarki rynkowej. Początkowo doprowadziły one do depresji transformacyjnej, aby od 1992 roku wprowadzić gospodarkę na ścieżkę wzrostu. Towarzyszące jej, rosnące zróżnicowanie społeczne uległo złagodzeniu po wejściu Polski do Unii Europejskiej, a akces podtrzymał długookresowy wzrost gospodarczy.