Edukacja na rzecz rozwoju kreatywności jako czynnik prorozwojowy

Abstrakt

W artykule przedstawiono problematykę obejmującą związki pomiędzy edukacją na rzecz rozwoju kreatywności a innowacyjnością i wzrostem gospodarczym. Opracowanie łączy w sobie trzy perspektywy poznawcze: pedagogiczną (edukacja), psychologiczną (kreatywność) oraz ekonomiczną (innowacyjność, wzrost gospodarczy). Edukację na rzecz kreatywności zaprezentowano jako jeden z możliwych sposobów pobudzenia wzrostu gospodarczego. Autor zwrócił uwagę na fakt, że związki przyczynowo-skutkowe w gospodarce pomiędzy nakładami na innowacje a wynikami w obszarze innowacji powinny być rozszerzone o kwestie związane z nakładami na edukację w obszarze kreatywności. W opracowaniu opisano wyniki badań dotyczących znaczenia kreatywności w programach nauczania krajów Unii Europejskiej. Jest to jeden z możliwych do zastosowania mierników nakładów proinnowacyjnych w gospodarce, którego w aktualnie stosowanych statystykach innowacyjności nie zauważa się bądź nie uznaje się go za istotny. Edukacja dla kreatywności przestała więc być jedynie obszarem zainteresowań psychologów i pedagogów, a zdaniem autora, powinna stać się priorytetem strategicznym polityki publicznej. Postulaty, argumenty i wyniki badań, które znalazły się w niniejszym artykule, posłużyły poparciu tej tezy.